Ik zeg meestal dat ik met live tekenen in een soort gekke bubbel terecht kom. Alles gaat spontaan en in één keer; voorbereiding doe ik amper.

Maar ik heb daar eens over nagedacht en dat is eigenlijk niet zo. Of in ieder geval is visueel notuleren niet zo gemakkelijk als het lijkt.

Om een plaat in een keer goed te kunnen tekenen is er bijvoorbeeld voorbereiding nodig. Ik vraag altijd of er al presentaties zijn die ik in kan zien en ik vind het fijn om even te bellen over de context van een bijeenkomst. Ik ben geen forensisch expert of gemeentelijk ambtenaar of kenner van het Groene Hart dus ik moet iets leren over het onderwerp.

Eigenlijk ontstaan in dat gesprek al de eerste beelden in mijn hoofd.

Vervolgens kies ik bij analoog live tekenen vooraf kritisch mijn markers uit en zorg ik voor fijn papier. Zeker bij markers test ik even of alles nog vol zit en maak ik een selectie – en daarnaast nog een reserve-selectie, en misschien nog wat extra voor als die kwijt raakt (je weet het niet he). Eigenlijk heb ik altijd teveel markers mee. Maar dat voelt gewoon lekker en veilig.

Als derde kies ik bij het opzetten van de plaat ervoor om het logo van de bijeenkomst goed te tekenen – dat is herkenbaar maar tegelijk teken ik mijn handen dan vast warm. Afhankelijk van het aantal presentaties schat ik de ruimte in die ik nodig heb. En dan begin ik met.. schrijven. Want ook al is de boel visueel, ik heb een kapstok nodig om mijn illustraties aan op te hangen. De belangrijkste zinnen schrijf ik op.

Ik probeer een balans te vinden tussen tekst en illustraties. En dan kom ik dus pas in die flow terecht.

En dan wordt het pas ècht leuk.

Zoals hieronder te zien is, laatst bij een bijeenkomst van A Soil Deal for Europe – European R&I Conference.